Wyszukiwarka

Wyszukiwarka

Kalendarium

Poniedziałek, 2021-03-22

Imieniny: Bogusława, Jagody

Statystyki

  • Odwiedziło nas: 611756
  • Do końca roku: 284 dni
  • Do wakacji: 95 dni


Do przedszkola nadszedł czas

 

 

 Praktyczne wskazówki dla rodziców, jak pomóc ich dzieciom w przedszkolnym starcie

 

    Kiedy dziecko może pójść do przedszkola?

 

Zazwyczaj dzieci osiągają tę dojrzałość między 3 a 4 rokiem życia. Zależy to od tempa ich indywidualnego rozwoju oraz doświadczeń. Nie każdy bowiem trzylatek jest na tyle dojrzały, by móc pozostać przez kilka godzin bez mamy. Dziecko w tym wieku często nie potrafi jeszcze znieść dłuższej nieobecności poza domem, bez rodziców. Czterolatek powinien sobie już z tym lepiej radzić, zwłaszcza, że w tym wieku wzrasta zainteresowanie kolegami. Są jednak i takie dzieci, które dorastają emocjonalnie do przedszkola dopiero w wieku 5, 6 lat. Zdarza się jednak często, że to właśnie najbliższe osoby (babcia, mama) swoim zachowaniem przeszkadzają dziecku w osiągnięciu dojrzałości przedszkolnej.
Jeżeli poważnie myślisz o tym, by po wakacjach twoja pociecha przekroczyła przedszkolne mury, musisz do tego odpowiednio przygotować siebie i dziecko.

Dziecko dojrzało do przedszkola, gdy:
- dobrze znosi nieobecność mamy (zostaje pod opieką innych członków rodziny lub znajomych osób)
- z własnej inicjatywy oddala się od mamy, w kontaktach z innymi osobami nie trzyma się kurczowo jej spódnicy, z bliskiego otoczenia odnajduje samodzielnie drogę do domu
- potrafi wykonać proste czynności samoobsługowe (maluch powinien umieć sam jeść, informować o swoich potrzebach fizjologicznych, umyć ręce, ubrać się)
Dziecku, które potrafi sobie z tym wszystkim dać radę, w przedszkolu będzie dużo łatwiej. Nie będzie musiało bowiem czekać, aż pani go nakarmi, włoży buty, czy zapnie kurtkę. 
Pozwalaj więc swojemu dziecku na samoobsługę:
- staraj się by samodzielnie jadło, ubierało się i rozbierało, myło ręce, buzię i zęby, załatwiało się w ubikacji
- ucz go mówienia o swoich potrzebach, sygnalizowania o bólu, zmęczeniu, pragnieniu czy głodzie.

          Samodzielność to jednak nie wszystko. Malec musi wiedzieć, że mama nie znika na zawsze.
Staraj się więc jak najczęściej:
- zostawiać go na kilka godzin pod opieką babci, sąsiadki lub koleżanki (będzie wiedział, że twoje odejście nie oznacza zniknięcia na zawsze, nauczy się też słuchać i rozmawiać z innymi ludźmi)
- przebywać w grupie rówieśników, pozwalać na zabawy w piaskownicy, u kolegi w domu,
- nie ingerować (jeśli nie jest to absolutnie konieczne) w zabawy dziecięce (to nic, że silniejszy kolega zabierze twojemu dziecku komplet foremek do piasku; jeśli krzykniesz na niego lub odbierzesz zabawki, twoja pociecha będzie zawsze czekać na czyjąś pomoc i nie uwierzy, że może poradzić sobie sama; staraj się, by uwierzyła we własne siły).

        Jeśli dziecko dobrze będzie radzić sobie w takich sytuacjach, łatwiej mu będzie również w przedszkolu, gdzie nie może przecież liczyć na twoją obecność. Im więcej twoje dziecko zobaczy, zrozumie i nauczy się, tym będzie pewniejsze siebie i łatwiej poradzi sobie w nowej sytuacji. Chodźcie, więc na wycieczki, do lasu, parku. Wybierzcie się do teatru na przedstawienie lub do kina na ciekawą bajkę. Dzieci w przedszkolu na pewno będą o tym mówić, a twój malec stanie się pewniejszy siebie, mając takie doświadczenia.

Przygotuj siebie:

-        Jeśli chcesz, by twoje dziecko zaakceptowało przedszkole i dało sobie w nim radę, musisz być pewna (pewny), że jest to dla niego najlepsze miejsce pod słońcem. Jeśli boisz się, że sobie nie poradzi, bo jest zbyt wrażliwe, wahasz się, czy posłać je do najbliższej placówki za rogiem, czy do renomowanej w drugim końcu miasta, twój niepokój i niepewność udzielą się mu i z pewnością nie zaakceptuje nowego miejsca.

-        Uwierz w swoje dziecko. Jeśli w pierwszych dniach września będzie płakać, daj mu prawo do łez, pozwól wypłakać wszystkie lęki i niepokoje. Powiedz, że je rozumiesz, ale że wierzysz również, iż da sobie radę. Silnemu twoją wiarą łatwiej będzie pokonać trudności.

Jak wybrać przedszkole?
  

-        Pierwszy krok to zrobienie listy interesujących cię przedszkoli: - znajdujących się w pobliżu domu (krótka droga do przedszkola, szansa na spotkanie kolegów z podwórka i kontynuowanie przedszkolnych przyjaźni w szkole)

-        znajdujących się w pobliżu pracy jednego z rodziców (dogodny dojazd- jeśli samochodem, ale uwaga – to może być męczące dla dziecka)

-         znajdujących się w niezbyt dogodnym miejscu, ale oferujących wyjątkowy, niezwykle ważny dla Was program.

      Drugi krok to zbieranie informacji o tych placówkach, porównanie oferty, rozważenie wszystkich za i przeciw i dokonanie wyboru. Przedszkola różnią się: 

-         wysokością opłat (opłat miesięcznych stałych: tzw. czesne, za wyżywienie, za zajęcia dodatkowe; opłat jednorazowych: ubezpieczenie, komitet rodzicielski, podręczniki i ewentualna wyprawka) 

-        warunkami lokalowymi, wyposażeniem (meble, zabawki, media itp.), walorami ogródka przedszkolnego

-         kadrą pracowniczą (jej przygotowaniem, doświadczeniem)

-         ilością, liczebnością i strukturą wiekową grup - rozkładem dnia i zwyczajami

-         zajęciami dodatkowymi (np. rytmika, tańce, język angielski, gimnastyka korekcyjna, pływanie itp.)

-         programem – niektóre przedszkola stawiają sobie dodatkowe cele, stosują nowatorskie metody pracy z dziećmi np. przedszkole Montessori, przedszkole ekologiczne, artystyczne, sportowe itp.

Przedszkole lepsze niż inne:

Przedszkole to miejsce, gdzie malec stawia swój pierwszy krok w dorosłość. Dlatego tak ważne jest, by było ono tym najlepszym z najlepszych. Dlatego przy wyborze placówki w mniejszym stopniu kieruj się tym, czy dziecko nauczy się tam angielskiego, niż tym, czy atmosfera jest miła, a pani przyjaźnie nastawiona do wychowanków. Dla dzieci wieku 3 – 6 lat ważna jest bowiem nie tylko edukacja, ale też poczucie bezpieczeństwa, które przedszkole powinno zapewnić. To przecież miejsce pierwszego rozstania z domem. Od tego, w jaki sposób to się odbędzie, czy dziecko na swojej drodze napotka ludzi przyjaznych, akceptujących je, zależeć będą późniejsze kontakty z dorosłymi oraz rówieśnikami. 

-         Porozmawiaj z wychowawczynią twojego dziecka

-         Dowiedz się , czy w przedszkolu jest tzw. okres adaptacyjny, kiedy można w sali przebywać z dzieckiem.    Niektóre przedszkola organizują w czerwcu lub we wrześniu tzw. dni adaptacyjne; maluchy mogą wtedy bawić się razem z mamą i rówieśnikami

-        Zobacz, jak wyposażone są sale dla dzieci. Sprawdź, czy materiały, zabawki i pomoce dydaktyczne dostosowane są do wieku i potrzeb dzieci

-         Zapytaj, jakie zajęcia organizowane są w przedszkolu, czego dzieci się uczą

-        Sprawdź, czy plac zabaw jest atrakcyjny i bezpieczny
Obecnie jest w Polsce coraz więcej przedszkoli, zarówno państwowych, jak społecznych i prywatnych, realizujących ciekawe, alternatywne programy. W jednych kładzie się nacisk na naukę czytania, język angielski, ekologię, w innych na umuzykalnienie, pracę na komputerze, rozwijanie zdolności artystycznych. Informacje na temat przedszkoli niepublicznych oraz wszystkich tych, które realizują alternatywne programy, można uzyskać w kuratoriach oświaty oraz w wojewódzkich ośrodkach metodycznych w każdym mieście wojewódzkim.

Jak przygotować dziecko do przedszkola?

Edukację przedszkolną dzieci przeważnie zaczynają jako 3-latki, ale tempo rozwoju każdego dziecka jest inne. Rodzice najlepiej znają swoją pociechę, i to oni muszą ocenić, czy ich maluch jest już gotów do rozpoczęcia „przedszkolnej kariery”. Od tego, jak przygotujemy dziecko do przedszkolnej edukacji, zależeć będzie, czy dobrze zniesie pierwsze dni w przedszkolu i czy nie będzie rozpaczało przy pożegnaniu z mamą i z tatą. Dzieci bardziej nieśmiałe i silnie związane z mamą potrzebują dłuższego czasu rozmów z rodzicami o tym, jak będzie wyglądał ich pobyt w przedszkolu. Trzeba jednak pamiętać, że na pozór przebojowy dwulatek, który doskonale radzi sobie podczas zabaw w piaskownicy, wcale nie musi z równą ochotą bawić się z rówieśnikami w przedszkolu – tam nie będzie mamy, a jej miejsce zajmie obca pani, której trzeba słuchać.

Zanim pójdzie do przedszkola:

-        Zadbaj, by dziecko (zwłaszcza jeśli jest jedynakiem) często spotykało się z rówieśnikami. Nie unikajcie wizyt na placu zabaw.

-        Zwróć uwagę, czy dziecko potrafi włączyć się do zabawy grupy rówieśników Zachęcaj do nawiązywania kontaktów z dorosłymi. Niech uczy się z nimi rozmawiać, pomagając Ci w prostych zakupach.

-        Stwarzaj mu okazje do rozłąki z tobą.

-         Ucz dziecko łagodnego rozwiązywania konfliktów – musi wiedzieć, jak zareagować na wyrwanie zabawki, czy sypnięcie piachem w oczy.

-         Jak najwięcej rozmawiaj z dzieckiem o przedszkolu – opowiadaj o pobycie w nim jak o fascynującej przygodzie. Pamiętaj, żeby często wracać do tematów związanych z przedszkolem, przytaczając przykłady innych dzieci, które już rozpoczęły przedszkolną edukację, a nawet wykorzystując lekturę książek w których bohater chodzi do przedszkola’

-        Wcześniej pokaż dziecku przedszkole, do którego będzie chodziło. Spaceruj z nim w czasie, gdy dzieci bawią się na przedszkolnym podwórku. Obejrzyjcie wspólnie sale i, jeśli jest taka możliwość, zapoznajcie się z wychowawczynią jeszcze przed wakacjami.

-         Uczestnicz w zebraniu rodziców nowo przyjętych dzieci. Jest to świetna okazja, aby się wzajemnie poznać, zebrać informacje o dzieciach i życiu przedszkola. Dobrze byłoby nawiązać kontakt z rodzicami innego dziecka z tej grupy i zapoznać bliżej swoje pociechy. Gdy dziecko wchodząc do nowej grupy rówieśników, zna chociaż jedną osobę, może mu to bardzo ułatwić te pierwsze trudne dni.Dziecko powinno być przygotowywane stopniowo, nie róbmy wszystkiego na raz, rozciągnijmy ten proces w czasie, aby mogło oswoić się z myślą o tym, że pójdzie do przedszkola.

Pierwszy dzień w przedszkolu:

-        Staraj się zapanować nad własnym zdenerwowaniem – dziecko doskonale wyczuwa stan psychiczny mamy. Jeśli jesteś roztrzęsiona, masz łzy w oczach, to atmosfera udziela się zestresowanemu maluchowi; staraj się być spokojnym i opanowanym rodzicem- twój niepokój może udzielić się dziecku.

-        Drogę do przedszkola możecie odbyć ze znajomym dzieckiem chętnie chodzącym do tego samego przedszkola lub nawet grupy (w przypadku grup Montessori).

-        Powiedz dziecku kiedy i kto po nie przyjdzie, zapewnij je o swojej miłości; przyjdź po dziecko punktualnie.

-         Sama musisz zdecydować, czy pożegnanie powinno być krótkie, czy też trzeba malca dłużej poprzytulać – wszystko to zależy od psychiki dziecka i jego indywidualnych potrzeb emocjonalnych; pamiętaj, kiedy zdecydujesz się na pożegnanie z dzieckiem, zrób to w szatni, szybko i bez łez.

-        Dobrze jest jeśli przez pierwsze dni odprowadza dziecko do przedszkola tata – może się to okazać dobrym rozwiązaniem. Dziecko zazwyczaj silniej związane jest z mamą, więc jeśli pożegna się z nią w domu, wówczas scena pożegnania z tatą w przedszkolu będzie mniej dramatyczna.

-         Pochwal dziecko za jego dzielność i umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji. Jeśli dziecko bardzo płakało , powiedz mu, że wszyscy ludzie denerwują się trochę i boją robiąc coś pierwszy raz, ale po kilku dniach czują się pewniej- tak będzie i z nim.

-        Po powrocie dziecka do domu nie zadręczaj go pytaniami: „Co było na obiad”, „Czy byłeś grzeczny?”

      Okres adaptacji przebiega różnie, jedno dziecko po tygodniu ma już najgorsze za sobą, inne swój trudny czas zaczyna dopiero po miesiącu (i to też jest normalne)- bo dopiero wtedy zrozumiało i w pełni odczuło, że pewien etap skończył się bezpowrotnie, a ono wolałoby żeby było tak jak dawniej.

Czego rodzice robić nie powinni:

-        Straszyć dziecko przedszkolem („Poczekaj, pani w przedszkolu nauczy cię porządku!”).

-        Posyłać do przedszkola dziecka, które nigdy dotąd nie zostawało bez mamy- taki początek skazany jest z góry na niepowodzenie.

-        Zaglądać po pożegnaniu do sali, by sprawdzić czy dziecko się bawi. Jeśli nasza pociecha to zauważy, resztę dnia spędzi przy drzwiach, „bo skoro mama zajrzała raz, to może zrobi to ponownie?”

-        Dzwonić do przedszkola z pytaniem jak sobie radzi nasza pociecha. Zwykle jest tak, że rodzice niepokoją się dużo bardziej niż ich dzieci. Dziecko po 10- 15 minutach rozgląda się wokoło i zaczyna bawić, za to rodzice (częściej mamy) bardzo zdenerwowani dzwonią do przedszkola kilkakrotnie, by upewnić się, jakie jest samopoczucie jej dziecka. Każdy telefon to konieczność wyjścia z sali wychowawczyni, a więc dodatkowe zachwianie i tak już mocno nadszarpniętego poczucia bezpieczeństwa.

-        Poddawać się! Jeśli rodzice wzruszeni łzami bądź zdenerwowani tupaniem swojej latorośli zdecydują się zostawić dziecko „jeszcze tylko dzisiaj” w domu, jest to sygnał dla małego inteligenta, aby jeszcze bardziej demonstrować swoje niezadowolenie. Zwykle jest tak, że jedno ustępstwo rodzica sprawia, że wcześniej czy później dziecko postawi na swoim i zostanie w domu na dłużej.

Inne ważne uwagi:


Pierwsze dni w przedszkolu wiążą się zwykle z zachwianiem poczucia bezpieczeństwa. Dziecko boi się nie tylko tego co go spotka, ale przede wszystkim tego, że mama nie wróci. Dlatego dobrze jest przez pierwsze dni zabierać dziecko nieco wcześniej, jeśli to możliwe- po obiedzie, jeśli nie- zaraz po podwieczorku. Bardzo stresująca jest dla malucha sytuacja, gdy większość dzieci poszła już do domu, a on jeszcze nie.

Pamiętaj, że nawet jeśli znajdziesz idealne przedszkole i dobrze przygotujesz dziecko, i tak Twój maluch ma prawo wyrażać sprzeciw i niezadowolenie- w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu, aby ją zaakceptował. Jeśli przetrwacie pierwszy miesiąc, dalej będzie już „z górki” i tylko patrzeć jak Twój maluch z przejęciem opowie Ci o swych pierwszych przyjaźniach, z dumą pokaże zdjęcia z Balu Karnawałowego, a Tobie ze wzruszenia zakręci się łza w oku na występach z okazji Dnia Matki. Nie  poddawać się! Jeśli rodzice wzruszeni łzami bądź zdenerwowani tupaniem swojej latorośli zdecydują się zostawić dziecko „jeszcze tylko dzisiaj” w domu, jest to sygnał dla małego inteligenta, aby jeszcze bardziej demonstrować swoje niezadowolenie. Zwykle jest tak, że jedno ustępstwo rodzica sprawia, że wcześniej czy później dziecko postawi na swoim i zostanie w domu na dłużej.

 

Inne ważne uwagi:


Pierwsze dni w przedszkolu wiążą się zwykle z zachwianiem poczucia bezpieczeństwa. Dziecko boi się nie tylko tego co go spotka, ale przede wszystkim tego, że mama nie wróci. Dlatego dobrze jest przez pierwsze dni zabierać dziecko nieco wcześniej, jeśli to możliwe- po obiedzie, jeśli nie- zaraz po podwieczorku. Bardzo stresująca jest dla malucha sytuacja, gdy większość dzieci poszła już do domu, a on jeszcze nie.

Pamiętaj, że nawet jeśli znajdziesz idealne przedszkole i dobrze przygotujesz dziecko, i tak Twój maluch ma prawo wyrażać sprzeciw i niezadowolenie- w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu, aby ją zaakceptował. Jeśli przetrwacie pierwszy miesiąc, dalej będzie już „z górki” i tylko patrzeć jak Twój maluch z przejęciem opowie Ci o swych pierwszych przyjaźniach, z dumą pokaże zdjęcia z Balu Karnawałowego, a Tobie ze wzruszenia zakręci się łza w oku na występach z okazji Dnia Matki !!!

Opracowanie  - Kinga Sobiesiak