Kalendarium
Poniedziałek, 2021-03-22
Imieniny: Bogusława, JagodyStatystyki
- Odwiedziło nas: 611754
- Do końca roku: 284 dni
- Do wakacji: 95 dni
Kartka z kalendarza
TERAPIA BEHAWIORALNA
Zastosowanie metod behawioralnych
w terapii dzieci autystycznych oraz z innymi niepełnosprawnościami
- wczesna interwencja
Główne założenia behawioralnej teorii autyzmu
Terapia behawioralna jest metodą jasno wytyczającą cele, operującą własnym systemem pojęć i narzędzi. Dysponuje przeszło pięćdziesięcioletnią dokumentacją kliniczną, dotyczącą efektów terapii.
Dzieci autystyczne (oraz z innymi niepełnosprawnościami) mają raczej wiele odrębnych deficytów behawioralnych, niż jeden centralny deficyt, którego skorygowanie prowadziłoby do ogólnej poprawy funkcjonowania. Dzieci autystyczne mają zdolność uczenia się - tak jak inni ludzie - o ile znajdują się w specjalnie przystosowanym dla siebie środowisku. Środowisko to składa się z miejsc, w których dzieci przebywają na co dzień, a różni się od normalnego tylko na tyle, aby stało się dla nich bardziej funkcjonalne. W środowisku takim zapotrzebowanie na wykonanie jakiegoś zachowania przez dziecko powinno być wyraźne
i zrozumiałe dla dziecka To, że dzieci autystyczne ponoszą porażki w normalnym środowisku, a odnoszą sukcesy w środowisku specjalnie dla nich zorganizowanym, wskazuje na to, że ich problemy mogą być widziane bardziej jako niedopasowanie pomiędzy ich systemem nerwowym a normalnym środowiskiem, niż jako choroba.
Główne cele terapii behawioralnej
- Rozwijanie zachowań deficytowych - zachowaniami deficytowymi nazywamy te zachowania, które uważa się za normalne i pożądane u dziecka w pewnym wieku i w pewnych okolicznościach, a które u dziecka autystycznego występują zbyt rzadko lub nie występują wcale np. prawidłowa mowa, okazywanie uczuć, zabawa tematyczna itd.
- Redukowanie zachowań niepożądanych (np. zachowania destrukcyjne, zachowania agresywne i autoagresywne, zachowania auto stymulacyjne, zachowania rytualistyczne, zachowania zakłócające, odmawianie jedzenia, nieprawidłowe reakcje emocjonalne, nieprawidłowa mowa). Praca nad redukowaniem zachowań niepożądanych jest najtrudniejszym, ale zarazem najważniejszym obszarem terapii.
- Generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii - zachowanie jest zgeneralizowane wówczas, gdy jest trwałe, pojawia się w różnych środowiskach, w obecności różnych osób oraz rozszerza się na zachowania pokrewne. Problem generalizacji nie dotyczy tylko wyboru właściwych procedur umiejętności uczenia się i stosowanych metod wykorzystania ich przez dziecko w naturalnych sytuacjach w życiu codziennym, ale przede wszystkim zmiany dotychczasowej jakości życia dziecka.
Terapia behawioralna opiera się na kilku podstawowych zasadach, których przestrzeganie gwarantuje osiągnięcie sukcesu w pracy z dzieckiem. Są to:
- Zasada małych kroków (każdą czynność, której chce się dziecko wyuczyć rozpisuje się na małe kroki, jasne i zrozumiałe dla dziecka)
- Zasada stopniowania trudności (zaczynamy od ćwiczeń łatwych i konkretnych, z których dziecko skorzysta natychmiast i będzie mogło zastosować je w zadaniach trudniejszych)
- Zasada stosowania wzmocnień (wzmocnienie to każde wydarzenie, które zwiększa siłę zachowania, zwiększa prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia pożądanego zachowania w podobnych okolicznościach).
Etapy terapii behawioralnej
- Terapia behawioralna jest terapią kompleksową i dotyczy wszystkich sfer rozwoju dziecka. Obejmuje swoim zasięgiem następujące obszary:
- wczesne rozumienie mowy,
- trening imitacji,
- dopasowywanie i sortowanie,
- imitację werbalną,
- mowę czynną,
- pojęcia abstrakcyjne,
- umiejętności szkolne,
- rozwój społeczny,
Powyższe obszary nie stanowią chronologicznej całości.
Na terenie naszego Przedszkola istnieje możliwość konsultacji terapeutycznych dla dzieci z autyzmem, Zespołem Aspergera oraz z innymi niepełno sprawnościami. Zajęcia terapeutyczne opierają się na wspomnianej terapii behawioralnej bądź wykorzystują jej elementy.
Barbara Ciechańska - psycholog