Edukacja w dzisiejszych czasach
Nauczanie zdalne z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość niewątpliwie jest dużym wyzwaniem. To jednoczesna innowacja, a zarazem trudność nie tylko dla nauczycieli oraz uczniów, ale i rodziców. Obecna sytuacja zobligowała nas wszystkich do korzystania z nowoczesnych metod edukacyjnych. Dużym wyzwaniem jest zapoznanie się oraz korzystanie z wielu nowych programów, aplikacji czy platform edukacyjnych.
Dotąd korzystaliśmy oczywiście z wielu możliwości, jakie daje nam technologia informacyjna, ale nie na tak dużą skalę. Nauczyciele starają się przy pomocy nowoczesnych metod nie tylko umożliwić, ale tez uatrakcyjnić uczniom lekcje.Musimy jednak zwrócić uwagę na to, by treści nie były przeładowane, a przekazane w sposób przystępny i zrozumiały. W przeciwnym razie uczeń może nie poradzić sobie z materiałem albo się zniechęcić.
Niezwykle trudne jest przekazywanie nowych treści przez ekran komputera. Potrzebne jest nie tylko duże zaangażowanie ze strony nauczyciela i ucznia, ale i rodziców. Nauka w domu wygląda zupełnie inaczej niż w szkole. Uczeń może poczuć, że został pozostawiony sam sobie: brak stojącego obok nauczyciela, rówieśników, trudności w samodzielnej pracy. To wszystko może spowodować u niego różne stany emocjonalne.
Rodzice również często mogą być sfrustrowani całą sytuacją. Nie oszukujmy się - nawet barwna multimedialna prezentacja, książka czy lekcje przez komunikator nie zastąpią nauczyciela, który na bieżąco tłumaczy i wyjaśnia niezrozumiałe treści podczas lekcji.
Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że uczniowie mają bardzo dużo obowiązków i są obciążeni.
Innym problemem, który może się pojawić podczas zdalnej edukacji, jest motywacja ucznia. Wybity ze szkolnego rytmu może mieć trudność z odnalezieniem się w obecnej rzeczywistości. Jak temu zaradzić? Jak mu pomóc? Są to niewątpliwie trudne pytania, jednak wspólnymi siłami nauczyciele i rodzice mogą w pewnym stopniu pomóc sobie nawzajem.
Musimy sprawić, aby uczeń czuł się bezpiecznie i mógł w każdej chwili skorzystać z naszej pomocy. Mówiąc wprost: musi czuć wsparcie z naszej strony w każdej sytuacji. Dziecko powinno mieć swoje miejsce do nauki, a także ustalony rytm dnia. Uczeń przed podjęciem działań powinien być wypoczęty, gdyż jeśli nie będzie wyspany i zregenerowany, nie będzie mógł się skupić nad lekcjami. Dobrze wiemy, że koncentracja uwagi dziecka nie trwa zbyt długo, dlatego musimy pamiętać o przerwach w trakcie nauki. Dziecko musi być świadome ile taka przerwa będzie trwała: z krótka może spowodować, że dziecko niechętnie przystąpi do nauki, a zbyt długa może wybić go z rytmu. Nie zapominajmy, że te wszystkie działania wykonywane są tylko dla jego dobra. Systematyczna praca na pewno da pożądane efekty, a rutynowe działania wprowadzą ład i harmonię.
W każdej sytuacji można szukać wad, ale widoczne są tez zalety. Zdalne nauczanie daje możliwość nowym pomysłom, nieszablonowym rozwiązaniom. Zaletą jest Niewątpliwie duża kreatywność wśród uczniów- jak wiadomo nie od dziś, nuda to jej najlepsza nauczycielka. Ważne jest również to, jak w tej chwili uczniowie oraz rodzice zaczynają postrzegać przez lata deprecjonowany zawód nauczyciela. Niektórzy zaczynają doceniać to, jak nieodzowna jest nasza rola w procesie edukacyjnym.
Dorota Żegota
KILKA UWAG O WYCHOWANIU
Czytając poniższe uwagi trzeba pamiętać że nie są to "prawdy absolutne", a przede wszystkim nie opisują one doświadczeń ich adresata.
Czy stosowanie się do nich gwarantuje sukces wychowawczy? Nie. Czy nie stosowanie się zawsze doprowadzi do porażki? Nie. Warto jednak je chyba przemyśleć i skonfrontować z własną strategią wychowawczą, szczególnie gdy nie przynosi ona oczekiwanych efektów.
Pamiętajmy też - w kontekście ewentualnych porażek wychowawczych - o słowach wybitego psychologa Abrahama Maslowa: Jest możliwe być kochanym i szanowanym, a pomimo to ulegać cynizmowi i nihilizmowi oraz nie widzieć nic, dla czego warto pracować.
CO ROBIĆ ?
W rozmowie i kontaktach z dzieckiem:
- uważnie wsłuchujmy się w wypowiedzi dziecka ( wyłączmy telewizor, odłóżmy gazetę )
- nie wyśmiewajmy i nie ironizujmy ( obniża to poczucie wartości dziecka )
- nie użalajmy się nad dzieckiem ( bardziej go to "dołuje")
- przeprowadzajmy rozmowy bez uczucia gniewu i złości ( blokują one przyswajanie i samo-refleksję )
- unikajmy frazesów i prawienia kazań ?
- unikajmy skrajnie negatywnych określeń ( np. głupi, leniwa, idiota )
- raczej chwalmy i nagradzajmy, nawet za drobiazgi ( dodaje to wiary i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa )
- rozładowujmy napięcia poczuciem humoru
- nie przypominajmy zdarzeń z przeszłości.
- zachęcajmy do budowania poczucia własnej wartości dziecka i rozwijajmy jego samokrytycyzm ( zwiększa to optymizm, pomaga przezwyciężać niepowodzenia )
- nie izolujmy od rówieśników, nie trzymajmy w domu w obawie, że spotka je coś złego ( bez doświadczeń zło uderzy o wiele mocniej )
- kontrolujmy poczynania dziecka w sposób taktowny i dyskretny ( bez śledzenia, z uszanowaniem sfery intymności )
- pokazujmy konsekwencje złego postępowania ( wyeliminuje to powtórkę błędu )
- wykazujmy zrozumienie dla uczuć i zmiennych gwałtownych emocji dziecka
- w stosowaniu kar bądźmy konsekwentni,, uświadamiajmy dziecku, iż wynikają one z troski o jego los
- nie dyskredytujmy z powodu niepowodzeń, pokazujmy, jak można je naprawić
- wypełniajmy wolny czas dziecka przez np. sport, wycieczki.
POSTAWY DZIECI - OCZEKIWANIA RODZICÓW
|
Postawy młodzieży w okresie dojrzewania
|
Oczekiwania rodziców w stosunku do dzieci w tym okresie
|
|
Negacja autorytetów (domu, szkoły, kościoła), bunt
|
Budowanie świata na osobowościach, uległość, posłuszeństwo, podporządkowanie się
|
|
Akcentowanie własnego zdania, brak kompromisów, budowanie tożsamości na agresywności
|
Szukanie optymalnych rozwiązań, tolerancyjnoć, wyrozumiałość
|
|
Ciekawość poznawcza granicząca z brawurą
|
Odpowiedzialność, rozumienie potrzeby uczenia się, ukierunkowanie zainteresowań, przewidywalność skutków poczynań
|
|
Ucieczka w system kłamstw i fantazjowania
|
Prawdomówność, rzeczowość informacji
|
|
Domaganie się przywilejów, poszerzenie skali żądań
|
Odpowiedzialność, ograniczenie pomocy od rodziców na rzecz zwiększenia obowiązków dziecka
|
|
Rozluźnienie rodzinnych więzi uczuciowych, oddalanie się od domu
|
Dojrzałość uczuć rodzinnych, wyważone, opiekuńcze relacje z rodzeństwem
|
|
Skrajność postaw ( np. nieśmiałość lub tupet ), widzenie świata biało czarnego
|
Odejście od krańcowości zachowań, widzenie półcienia. Refleksyjność, dojrzałość sądów, autokrytycyzm
|
|
Mały stopień samokrytycyzmu
|
Refleksyjność, dojrzałość sądów, autokrytycyzm
|
POSTAWY RODZICÓW WOBEC DZIECI
Coraz więcej czynników wpływa negatywnie na kształtowanie dzieci. Wiele z nich jest poza naszymi możliwościami reagowania, niektóre jednak zależą od nas rodziców.
Co prawda większość z nas może powiedzieć słowami Bettelheima :wprawdzie nie jesteśmy rodzicami doskonałymi, ale wystarczająco dobrymi, jeżeli kochamy nasze dzieci i staramy się, najlepiej jak potrafimy, dobrze je wychować- to warto czasem zastanowić się nad naszymi postawami wobec dzieci.
|
RODZICE
|
DZIECI
|
|
Nieumiejętność okazywania miłości, uczuć
|
Szukanie ciepła i miłości wśród rówieśników, w sektach, przedwczesna inicjacja seksualna
|
|
Nadmierne oczekiwania w stosunku do możliwości dziecka,
wygórowane ambicje wobec niego, brak akceptacji
|
Niska samoocena, niechęć do najbliższych, brak akceptacji siebie, szukanie jej wśród rówieśników za pomocą ryzykownych zachowań (agresja, sięganie po alkohol lub narkotyki), stany depresyjne, próby samobójcze
|
|
Lekceważenie problemów dzieci, minimalizowanie czasu im poświęcanego.
Unikanie trudnych rozmów
|
Zamykanie się w sobie, szukanie rozwiązań problemów wśród kolegów, ucieczka w świat mediów
|
|
Brak konsekwencji w działaniu
|
Lekceważenie rodziców, nie realizowanie poleceń, działania pozoranckie, utrata autorytetu
|
|
Nadmierne zaufanie do dzieci - za duża swoboda
|
Próby niebezpiecznego eksperymentowania, stworzenie nierealnej rzeczywistości, wybieranie płytkich medialnych wzorców i utożsamianie się z nimi
|
|
Nadopiekuńczość
|
Brak samodzielności, zagubienie, bezradność, lęk przed podejmowaniem decyzji, nieumiejętność radzenia sobie ze stresem
|
|
Nadmierna rygorystyczność, stosowanie kar i przemocy fizycznej,
minimalizowanie nagród i pochwał
|
Osłabnięcie więzi rodzinnych, ucieczki z domu, zdobywanie autorytetu wśród rówieśników agresją, odreagowywanie się w przemocy
|
|
Reagowanie na problemy dzieci pod wpływem silnych emocji
|
Ucieczka w milczenie, izolowanie się, agresywne replikowanie, kłótliwość
|
|
Brak poszanowania intymności
( wścibstwo )
|
Skrytość, brak zaufania, utrata autorytetu
|
INFORMACJA DLA RODZICÓW- nauczanie zdalne
Szanowni Państwo
Chciałabym podzielić się sugestiami dotyczącymi nauki dzieci w domu.
Jak zorganizować warunki do nauki w domu?
1. Wspierać dziecko w utrzymaniu „szkolnego” trybu dnia, czyli wstawania o tej samej porze i nauki w godzinach odbywania zajęć w szkole (wykonywania zalecanych zadań lub odbywania zajęć z nauczycielami online).
2. W miarę możliwości zapewnić miejsce do nauki sprzyjające skupieniu i efektywnej pracy.
3. Zachęcać do higienicznego trybu nauki (poranna higiena, śniadanie, krótkie przerwy w czasie nauki, najlepiej ruchowe).
4. Ograniczać czynniki zakłócające naukę, np. korzystanie z różnych form rozrywki w czasie przerw w nauce (gry, YouTube, portale), nie obciążać dzieci w czasie przeznaczonym na naukę innymi obowiązkami.
Jak motywować i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się poza szkołą?
1. Okazywać zainteresowanie nauką, ich sukcesami i trudnościami.
2. Chwalić za wytrwałość i systematyczność.
3. Uświadamiać dziecku wartość i znaczenie odbywania nauki w domu dla ich wiedzy i umiejętności.
Jak zadbać o bezpieczeństwo w sieci?
1. Monitorować cel i czas korzystania przez dzieci z sieci internetowej.
2. Zachęcać do odpowiedzialnego, bezpiecznego i zgodnego z prawem korzystania z Internetu.
Jeżeli będziecie Państwo potrzebowali mojej pomocy, informacji, wsparcia proszę o kontakt mailowy anna.kompie11@gmail.com
Jak radzić sobie ze stresem
Stresujące i trudne sytuacje zdarzają się w życiu każdego z nas.
Jak podkreślają eksperci, stres umiarkowany jest czynnikiem motywującym, umożliwiającym rozwój. Jednakże stres zbyt silny i długotrwały ma działanie niszczące i negatywnie wpływa na nasze zdrowie. Przyczynia się nie tylko do trudności z zasypianiem, zaburzeń w równowadze hormonalnej, zwiększenia ryzyka chorób, ale także ogranicza naszą zdolność do skupienia się i koncentracji.
Jak działa stres?
Podczas sytuacji stresujących dochodzi do wyrzutu hormonów walki: noradrenaliny i adrenaliny. Odpowiadają one za przyspieszenie tętna, rozszerzenie źrenic czy wzrost potliwości. W dłuższej perspektywie czasu uwalniane są także inne hormony np. kortyzol, który działa przeciwzapalnie i podnosi poziom glukozy we krwi. Jednakże w sytuacji zbyt wysokiego stresu, dochodzi do negatywnych konsekwencji dla zdrowia.
Biorąc pod uwagę negatywne konsekwencje wynikające z przewlekłego stresu, warto się zastanowić, jak sobie z nim radzić. Pamiętajmy, że każdy z nas reaguje inaczej w trudnych sytuacjach. W związku z tym, także decyzja o tym, jak poradzić sobie ze stresem powinna być podjęta indywidualnie.
Metody radzenia sobie ze stresem i nerwami
Uspokój myśli
W stresujących sytuacjach często mamy do czynienia z natłokiem myśli kłębiących się w naszej głowie. Ten nawał problemów uniemożliwia skoncentrowanie się i znalezienie konstruktywnego rozwiązania. A więc, na początek po prostu się uspokój. Weź głęboki oddech, zamknij oczy i pamiętaj, że zawsze dasz sobie radę. Dopiero z takim nastawieniem zabierz się za rozwiązanie przejściowych trudności.
Przewietrz się i bądź aktywny
Czasami stresuje nas sama konieczność siedzenia w danym miejscu. A więc, jeśli to możliwe, wyjdź na świeże powietrze. Ze spokojem weź kilka głębokich wdechów i wydechów, wybierz się na krótki spacer. Pozwól twoim myślom oderwać się choć na chwilę od swoich zmartwień.
W stresujących sytuacjach dochodzi do uwolnienia ogromnej ilości hormonów stresu, między innymi kortyzolu i adrenaliny. One nie tylko przyspieszają bicie serca, ale także motywują nas do działania. A więc, przekuj tą ogromną siłę w coś pozytywnego – POĆWICZ!
Jak wskazują specjaliści, aktywność fizyczna osłabia reakcję stresową i poprawia nastrój dzięki temu, że prowadzi do uwolnienia endorfin. Wykonywana regularnie przeciwdziała efektom nagłego i przewlekłego stresu, a także poprawia jego tolerancję. W badanych przeprowadzonych na wielu grupach osób, od sportowców, aż po żołnierzy z zespołem stresu pourazowego wykazano, że intensywne ćwiczenia fizyczne istotnie obniżały subiektywne poczucie stresu.
Jak podkreślają eksperci z Instytutu Żywności i Żywienia, chcąc trwale obniżyć odczuwany stres, konieczna jest systematyczna aktywność fizyczna trwająca co najmniej 20-40 minut jednorazowo, kilka razy w tygodniu.
Wysypiaj się
Odpowiednia długość i jakość snu mają znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania człowieka zarówno w aspekcie fizycznym, jak i psychicznym. Brak snu wpływa negatywnie nie tylko na naszą wydolność, ale także na nastrój i zdolność radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Gdy jesteśmy przemęczeni pracujemy i myślimy mniej wydajnie. Chcąc uniknąć dodatkowego obciążenia pod postacią niewyspania, staraj się każdego dnia spać około 7 – 8 godzin dziennie.
Pogadaj z kimś
Czasami samo wypowiedzenie problemów na głos, pozwala nam spojrzeć na sytuację z innej perspektywy. Wtedy prawdopodobnie łatwiej będzie nam też znaleźć dobre rozwiązanie. A jeśli to nie wystarczy, to być może nasz rozmówca podpowie nam wyjście z tej trudnej dla nas sytuacji. W końcu co dwie głowy to nie jedna!
Odżywiaj się zdrowo
Jak wskazują dietetycy, jadłospis osób zestresowanych powinien zacząć się od spożycia pełnowartościowego śniadania. Zjedzenie dobrze zbilansowanego posiłku z samego rana dostarczy nam nie tylko cennych składników odżywczych, ale także pozwala na skupieniu się na wyzwaniach dnia codziennego. W końcu nie bez powodu mówimy, że „jak Polak głodny to zły”. Pogorszenie nastroju, które odczuwamy w czasie głodu jest fizjologiczną (normalną) reakcją naszego organizmu. W związku z tym nie mniej ważne jest regularne jedzenie w ciągu dnia. Pamiętaj, aby spożywać częste i małe posiłki.
w swoim jadłospisie zadbaj o:
- witaminy (A, C, E, D, kwas foliowy, B12);
- składniki mineralne (cynk, magnez, miedź);
- jedno i wielonienasycone kwasy tłuszczowe.
Wspomniane składniki odżywcze znajdziesz w:
- świeżych i przetworzonych warzywach i owocach;
- pełnoziarnistych produktach zbożowych;
- tłustych rybach i owocach morza;
- płynnych olejach roślinnych, orzechach, nasionach i margarynach.
Zajmij swoje myśli
Czasami przydarzają się nam sytuacje bez wyjścia i jedyne co może nam pomóc to czas. A więc obejrzyj interesujący film, poczytaj wciągającą książkę lub zajmij się pracą. Pozwól swoim myślom odpłynąć.
Jak wpierać dzieci w czasie zagrożenia epidemicznego i kwarantanny?
- Zostań w domu z dzieckiem.
- W sytuacji odczuwanej niepewności, strachu, przeżywanego stresu, dzieci potrzebują obecności najbliższych jeszcze mocniej niż w czasie spokoju, szczególnie dzieci emocje regulują w relacji.
- Bądź blisko, bądź uważny.
- Zadbaj o regulację swoich emocji, zarażaj spokojem. Dzieci są bardzo wyczulone na emocje innych (szczególnie bliskich osób) i zarażają się nimi. Pamiętaj o samolotowej zasadzie maseczki tlenowej - najpierw sobie, potem dziecku. Chcąc pomóc swojemu dziecku w regulacji emocji, potrzebujesz sam być spokojny.
- Chroń siebie i dziecko przed płynącym z mediów strumieniem informacyjnym. Nie pozwól aby natłok stresogennych informacji zalał ciebie i dziecko. Można przyjąć zasadę uzyskiwania informacji o bieżącej sytuacji dwa razy dziennie np. rano i wieczorem. Ogranicz rozmowy z innymi dorosłymi o koronawirusie przy dziecku (gdy sam masz dużą/częstą potrzebę przegadania tematu, zrób to tak, aby dziecko nie słyszało).
- Pomóż dziecku regulować jego emocje:
- Rozmawiaj z dzieckiem. Słuchaj aktywnie (bądź tu i teraz) i odpowiadaj na zadawane przez nie pytania. Dostosuj odpowiedź do potrzeb i możliwości emocjonalnych i intelektualnych dziecka. Stosuj zasadę ,,tyle i aż tyle ile zapyta dziecko”. Nie unikaj odpowiedzi, ani nie mów więcej ponadto o co zapytało dziecko (ono najlepiej wie czego potrzebuje i co jest w stanie emocjonalnie i poznawczo przyjąć i ,,przepracować”). Jeśli nie znasz odpowiedzi na jakieś pytanie, powiedz o tym dziecku i zapewnij że spróbujesz się dowiedzieć.
- Parafrazuj wypowiedzi dziecka np. ,,Usłyszałam, że zobaczyłeś w telewizji ludzi w maskach...”
- Odzwierciedlaj stan dziecka - sonduj i opisuj jego zachowanie i emocje np. ,,Wygląda na to że przestraszyłeś się koronawirusa”.
- Zapewniaj, że odczuwanie strachu jest czymś naturalnym i uniwersalnym dla wszystkich ludzi, możesz odwołać się do swojego doświadczenia i emocji.
- Zarażaj spokojem, przekazuj nadzieję, mów o tym jak różne osoby/instytucje dbają o zdrowie innych i szukają sposobu aby zaradzić rozprzestrzenianiu się wirusa. Wskaż na to co wy sami robicie, aby być bezpiecznymi.
- Baw się i śmiej się!!! Zabawa jest świetnym, naturalnym sposobem na regulację emocji dzieci- szczególnie zabawy regulacyjne i relacyjne oraz udawane. Poczucie humoru pomaga się zdystansować do trudnej sytuacji, śmiech sprzyja dobremu oddychaniu i dotlenia mózg, uwalnia endorfiny. Radość jak każda emocja jest zaraźliwa. Wykorzystuj ,,regulatory emocji”- bliskość, ruch, dotyk, oddech i śmiech. To wszystko da Wam zabawa :)
- Na podstawie artykułu
Agnieszki Amzel – psychologa dziecięcego
Przemoc w rodzinie
Przemoc w rodzinie to nie tylko znęcanie się fizyczne nad członkiem rodziny, ale także dręczenie psychiczne, wykorzystywanie seksualne i ekonomiczne. Ofiary przemocy w rodzinie stanowią przede wszystkim kobiety, które wstyd oraz wyuczona bezradność często powstrzymują przed zerwaniem toksycznej relacji. Jak wygląda mechanizm przemocy domowej i gdzie ofiary mogą szukać pomocy?
Przemoc w rodzinie zachodzi wówczas, gdy mąż, żona lub inny członek rodziny wyrządza krzywdę fizyczną lub psychiczną najbliższym, z którymi mieszka pod jednym dachem. Sprawca przemocy domowej, wykorzystując swoją przewagę nad ofiarą, próbuje ją zdominować, zastraszyć, poniżyć i wymusić na niej określone zachowania. Jeśli osoba doświadczająca pomocy domowej w porę nie zareaguje i nie uwolni się od tyranii partnera, z czasem będzie jej coraz trudniej przerwać błędny krąg przemocy. Miesiące, a czasem nawet całe lata upokorzeń zmieniają u ofiary postrzeganie samej siebie – zaczyna ona stopniowo przejmować taki obraz własnej osoby, jaki wmawia jej oprawca. Wówczas jedynym wyjściem jest zwrócenie się do instytucji, które dysponują środkami prawnymi pomagającymi karać sprawców przemocy.
Ogólnopolski numer telefonu dla ofiar przemocy w rodzinie: 800 12 00 02
Przemoc w rodzinie: kiedy ma miejsce?
O przemocy domowej można mówić wówczas, gdy spełnia następujące cechy:
- ma charakter intencjonalny co oznacza, że działania sprawcy są świadome i zamierzone;
- jest rodzajem relacji, w której jedna ze stron podporządkowana jest drugiej – sprawca wykorzystuje swoją przewagę fizyczną, psychiczną, ekonomiczną lub społeczną, aby zdominować ofiarę;
- jest relacją, w której sprawca podejmując działania lub zaniechując ich narusza prawa i dobra osobiste ofiary;
- powoduje szkody fizyczne i psychiczne oraz wywołuje cierpienie u osoby, która doznaje przemocy.
Jestem ofiarą przemocy w rodzinie – co robić?
Dopuszczanie się przemocy psychicznej lub fizycznej na członku rodziny jest przestępstwem, za które grozi kara do 5 lat pozbawienia wolności. Jeśli dochodzi do aktów przemocy domowej, ofiara powinna jak najszybciej zareagować:
- wezwać policję – służby mają obowiązek interwencji w przypadku podejrzeń o przemoc w rodzinie. W przypadku gdy sprawca zachowuje się agresywnie, policja może zastosować tymczasowy areszt na 48 godzin.
Spis organizacji pomagających ofiarom przemocy w rodzinie dostępny jest na stronie:
https://www.niebieskalinia.pl/
Ważne adresy i telefony
Tutaj możesz udać się po wsparcie:
- Komisariat Policji w Tłuszczu ul. Szkolna 6, tel. (29) 757-31-85,
- Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Klembowie, ul. Gen. Franciszka Żymirskiego 38, 05-205 Klembów, tel. (29) 753-88-23 (lub 24), fax. (29) 777-92-40,
- Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, ul. Gen. Franciszka Żymirskiego 1A 05-205 Klembów, tel. (29) 753-88-41 (wtorki godz. 8-14),
- Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, Wołomin ul. Legionów 78, tel. (22) 776-44-95, (96),
- Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnień, Wołomin ul. Powstańców 12, tel. (22) 787-85 43, (22)776-44-88,
- Ośrodek Interwencji Kryzysowej, Zielonka ul. Poniatowskiego 29, tel. (22) 771-83-84 w godz. 8.00-16.00, 504-221-017 (całodobowy),
- Poradnia Centrum Praw Kobiet (porady prawne, psychologiczne, socjalne), Warszawa ul. Wilcza 60/19, tel. (22) 622-25-17.
- Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych tel. (22) 250 63 25
Telefony zaufania:
- Niebieska Linia – pogotowie dla ofiar przemocy w rodzinie, tel. 801-120-002,
- Kryzysowy Telefon Zaufania – wsparcie i porady psychologiczne, tel. 116-123,
- Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, tel. 116-111,
- Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, tel. 800 12 12 12,
- Policyjny Telefon Zaufania – ogólnopolski , tel. 800-120-226,
|
informacje
