Oddział Chorób Płuc i Gruźlicy
znajduje się na 2 i 3. piętrze budynku C, działa całą dobę
Ordynator: dr n.med. Jerzy Zientek
Z-ca ordynatora: lek. med. Mirosław Bomski
Pielęgniarka oddziałowa: mgr Katarzyna Kasprzyk
Z-ca pielęgniarki oddziałowej: Urszula Wasyłyk
Telefon: centrala 33/ 8549200
Dyżurka lekarska - wew. 546
Dyżurka pielęgniarska - wew. 545
Pielęgniarka oddziałowa - wew. 542
Sekretariat - wew. 547, 548
Charakterystyka oddziału:
Działalność kliniczna:
- bronchofiberoskopia z pobieraniem wycinków do badań histologicznych;
- spirometria;
- próby wysiłkowe:
a) na ergometrze rowerowym
b) 6-cio minutowa próba chodu
- punkcja i drenaż jamy opłucnowej;
- biopsja igłowa (BAĆ) pod kontrolą tomografii komputerowej i USG zmian chorobowych w płucach;
- testy skórne w diagnostyce astmy oskrzelowej.
Wyposażenie oddziału:
Videobronchoskop, bronchoskop optyczny, spirometr, ergometr rowerowy, USG, nieinwazyjna wentylacja mechaniczna.
Certyfikaty posiadane przez oddział.
Akredytacja Szpitalna.
Inne formy działalności oddziału:
Zebrania wewnętrzne, oddziałowe, jak i ogólnoszpitalne dla lekarzy wszystkich oddziałów i poradni oraz wewnątrzoddziałowe personelu pielęgniarskiego. Oddział współpracuje z innymi placówkami: ze Specjalistycznym Zespołemł Chorób Płuc i Gruźlicy w Bystrej Śl., z Kliniką Chorób Płuc w Zabrzu – Biskupicach oraz z innyhmi ośrodkami specjalistycznymi w woj. śląskim i nie tylko.
Historia
Szpital Sióstr Elżbietanek, wybudowany w nowym miejscu, poza murami miasta, przyjął pierwszych pacjentów w 1903 roku. Do II wojny światowej istniały tam oddziały: położniczy i laryngologiczny. Po II wojnie światowej zapadalność na gruźlicę w Polsce była bardzo wysoka i wynosiła 250 / 100 000 ludności. Brakowało łóżek dla płucno chorych. Z tego powodu w szpitalu ss. Elżbietanek w Cieszynie zlikwidowano te oddziały oraz internat, a sale szpitalne przystosowano dla potrzeb chorych na gruźlicę płuc i gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Dnia 1.10.1949 w budynkach dawnego szpitala ss. Elżbietanek otwarto Wojewódzki Szpital Przeciwgruźliczy o łącznej liczbie 250 łóżek. Szpital przyjmował chorych z całego województwa katowickiego, a zwłaszcza z Siemianowic Śląskich i Pszczyny. Możliwości lecznicze chorych na gruźlicę były wtedy dość ograniczone. Leczenie polegało na podawaniu chorym tabletek PAS (kwas paraaminosalicylowy) i HKIN (obecna nazwa isoniazyd – INH), przez kilkanaście miesięcy do dwóch lat. Chorych z gruźlicą krtani leczono dodatkowo trudno dostępną streptomycyną domięśniowo. Dla tego typu chorych pisano specjalny wniosek do lekarza wojewódzkiego i otrzymywano 5-15 g tego leku na całe leczenie. Chorym na gruźlicze zapalenie opon mózgowych i mózgu przydzielano 20 g tego leku. Z tego powodu ta najcięższa postać gruźlicy w dużym procencie kończyła się zgonem.
W latach 1968 - 1972 Szpital Przeciwgruźliczy zmienił nazwę na Szpital Chorób Płucnych. 1.07.1972 Szpital Chorób Płucnych w Cieszynie przestał być samodzielnym zakładem. W zreorganizowanej służbie zdrowia powstały Zespoły Opieki Zdrowotnej, które łączyły wszystkie jednostki ochrony zdrowia w jedną całość, zostały wyodrębnione oddziały: I Oddział Chorób Płuc i Gruźlicy oraz II Oddział Chorób Płuc i Gruźlicy, które zostały połączone w jeden oddział po pożarze w 2011 roku. 14 lutego 2013 roku Oddział gruźlicy i chorób płuc, prawie po 65 latach funkcjonowania w Szpitalu Sióstr Elżbietanek w Cieszynie, został przeniesiony do Szpitala Śląskiego w Cieszynie.
