Niezwykłe możliwości wód leczniczych docenili już starożytni, jednak dopiero badania przeprowadzone przez współczesnych wykazały, że minerały zawarte w wodach podziemnych mogą przenikać w głąb skóry i łagodzić dolegliwości niektórych chorób przewlekłych. O tym kiedy i przy jakich schorzeniach można przynieść ulgę chorym i wspomóc klasyczną terapię będzie mówić specjalistka balneologii lek. Małgorzata Kowala-Kozioł. Spotkanie „Pro salute” odbędzie się 16.04 (wtorek), o godz. 16.00 w Sali konferencyjnej Paw. Diagnostyczno-Zabiegowego Szpitala Śląskiego w Cieszynie, wstęp bezpłatny.

Czym jest balneologia?
Leczenie balneologiczne polega na wykorzystaniu w procesie profilaktyki, leczenia i rehabilitacji, naturalnych surowców leczniczych. Zabiegi balneologiczne pobudzają mechanizmy adaptacyjne, uruchamiają rezerwy czynnościowe organizmu. Leczenie metodami balneologicznymi powoduje usprawnienie funkcjonowania równocześnie wielu układów fizjologicznych, czyli działanie na cały organizm.
W czym pomoże balneolog?
Lekarz balneolog ma zawsze dwie specjalizacje, jedną kliniczną, np. jest internistą, kardiologiem, pediatrą, diabetologiem itd., a drugą – balneologiczną. Przeprowadza testy elektromiografii, wodne, biodozymetrii i inne, wypisuje skierowania na leczenie i zabiegi, kwalifikuje pacjentów i dobiera dla nich odpowiednie terapie, dokonuje oceny układu mięśni, kości i stawów celem ustalenia wskazań i ewentualnych przeciwwskazań.
- Mimo że balneologia to medycyna naturalna, to proponowane przez nią zabiegi są w pełni uznane i cenione przez lekarzy różnych specjalności. Trzeba także pamiętać, że - podobnie jak każde leczenie - nie można z niej korzystać na własną rękę. Konieczna jest konsultacja z lekarzem i tylko on może zalecić odpowiednią formę leczenia, tylko on może przepisać kuracje mineralne, klimatyczne lub wodne – mówi lek. Małgorzata Kowala-Kozioł.
Wszelkie metody balneologiczne najlepiej stosować podczas dłuższych (najlepiej przynajmniej 3-tygodniowych) pobytów uzdrowiskowych pod okiem wykwalifikowanego personelu. Niektóre metody można kontynuować w warunkach domowych na mniejszą skalę, np. plastry borowinowe lub sole lecznicze do inhalacji dostępne są w aptekach, a niektóre z rodzajów wód mineralnych do picia można zakupić w butelkach w sklepach zielarskich i aptekach. Należy się jednak zwrócić z pytaniem do lekarza, które z dostępnych środków, w jaki sposób i jak długo możemy używać na własną rękę.

Metody i zabiegi lecznicze w balneologii

- Przede wszystkim, należy pamiętać o tym, że leczenie balneologiczne, aby przyniosło skutek, musi być stosowane regularnie przez dłuższy okres – podkreśla M.Kowala-Kozioł - Stosowane jest ono przede wszystkim do łagodzenia dolegliwości i leczenia chorób przewlekłych – reumatologicznych, neurologicznych, ginekologicznych, pulmonologicznych, dermatologicznych, kardiologicznych i wielu innych. Nie daje efektów natychmiastowych, jednak systematyczne stosowanie zabiegów balneologicznych daje po pewnym czasie efekty trwalsze niż po stosowaniu leków, a przy tym nieobarczone działaniami ubocznymi. Dlatego ważnymi cechami pacjenta powinny być wytrwałość i cierpliwość – podsumowuje specjalistka.

W balneologii przeprowadzane są zabiegi w postaci inhalacji, kuracji pitnych z użyciem wód zdrojowych i irygacji. Jednakże największą popularnością cieszą się kąpiele: solankowe, kwasowęglowe, siarczkowo-siarkowodorowe, radoczynne, kąpiele w mieszance tlenowo-ozonowej . W balneologii przeprowadza się też zabiegi peloidoterapii, w których wykorzystywana jest borowina. Znane są następujące terapie borowinowe: kąpiel, okłady, nasiadówka, tampony borowinowe i kuracje z pasty borowinowej.

Przeciwwskazania dla zbiegów balneologii

Zabiegi balneologiczne uważa się za bezpieczne, ale szczególną ostrożność przed przystąpieniem do terapii powinny zachować kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także osoby zmagające się z nadciśnieniem tętniczym oraz chore na cukrzycę i nowotwory. Wśród przeciwwskazań do balneoterapii wymienia się m.in.: ostre i przewlekłe choroby zakaźne, przewlekłe stany zapalne wątroby i trzustki, padaczkę z częstymi napadami, pełnoobjawową niewydolność krążenia i oddychania, niedokrwienne choroby serca, groźne zaburzenia rytmu serca, zniedołężnienie, całkowitą niesprawność do samoobsługi oraz nietrzymanie moczu dużego stopnia.