Zwykle wiadomość o poważnej chorobie osoby nam bliskiej spada jak przysłowiowy grom z jasnego nieba. Gdy okazuje się, że trafia do szpitala w wyniku wypadku, udaru czy zawału i prawdopodobnie będzie wymagała opieki i pomocy w codziennych czynnościach, trudno natychmiast przeorganizować swoje życie. Jeśli rodzina decyduje się na opiekę w warunkach domowych, powinna się do tego starannie przygotować.
Aby dopomóc rodzinom i opiekunom Szpital Śląski w Cieszynie – w ramach Pro salute - zaprasza na warsztaty opieki nad osobą przewlekle chorą w domu. Podczas spotkania będzie można praktycznie zapoznać się z zasadami utrzymania higieny pacjenta w łóżku poprzez, wykonanie toalety i pielęgnacji ciała, zmiany bielizny osobistej i pościelowej. Warsztaty, które poprowadzi Irena Sikora-Mysłek z częstochowskiego HOSPMED-u, rozpoczynają się 23 października (wtorek) o godz. 16.00 w sali konferencyjnej Szpitala Śląskiego w Cieszynie, wstęp bezpłatny. Warsztaty odbywają się w ramach projektu „Damy radę”. Podczas spotkania opiekun będzie miał możliwość indywidualnie skonsultować swój problem czy uzyskać informacje na temat pielęgnacji osób niesamodzielnych i chorych leżących.

-W ramach realizacji projektu w Szpitalu Śląskim jest dostępny dla pacjenta i jego rodziny Poradnik "Damy Radę" który przekazuje pielęgniarka rodzinie w czasie pobytu pacjenta w szpitalu lub w dniu jego wypisu. Poradnik ,, Damy radę” to kompendium wiedzy z zakresu opieki nad obłożnie chorym. Zawiera najważniejsze informacje i wskazówki przydatne w opiece nad przewlekle chorym z zakresu pielęgnacji, skutecznej komunikacji, umiejętności radzenia sobie z emocjami, zagadnień prawnych, finansowych – informuje Agata Sadowska-Mętel, Naczelna Pielęgniarka.
Następstwem wielu chorób (udary, rozległe złamania, szczególnie w obrębie miednicy, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona czy Alzheimera), może być długotrwałe unieruchomienie chorego w łóżku, a nieodpowiednia opieka pielęgnacyjna może przyczynić się do pogorszenia stanu zdrowia chorego.

Organizacja opieki
Pielęgnowanie chorego długotrwale unieruchomionego w łóżku to wielkie wyzwanie dla bliskich. Wymaga nie tylko określonej wiedzy (np. o zasadach higieny, dawkowaniu leków), ale także empatii, delikatności, cierpliwości, wytrzymałości fizycznej i psychicznej oraz – często! – całkowitej reorganizacji życia. Niezwykle ważne jest wtedy, aby obowiązek ten nie spoczywał na barkach jednej osoby, aby w ciągu dnia (i nocy – jeśli to potrzebne) wymieniać się przy chorym. Pomocny w tym będzie grafik „dyżurów” z wyszczególnieniem czynności, które trzeba wykonać o danej porze. To najlepszy sposób, aby w trudnych warunkach zachować minimum niezależności, a chory nie miał poczucia, że jest zbytnim ciężarem.
Pamiętajmy, że pacjent wymaga toalety każdego dnia. Czysta i zrelaksowana skóra oznacza lepsze samopoczucie i profilaktykę wielu problemów zdrowotnych, w tym odleżyn czy ostrych infekcji dróg oddechowych.

Zasady prawidłowej opieki
Personel medyczny nie ma problemów z umyciem, czy ogoleniem osoby leżącej w łóżku. Kiedy jednak te czynności ma wykonać rodzina, bywa, że zwykłe zabiegi pielęgnacyjne mogą wydawać się trudne i będą wymagały nie tylko poświęconego czasu, ale też przełamania. Poznanie kilku zasad może jednak sprawić, że umycie czy ogolenie osoby leżącej w łóżku stanie się normalnym, codziennym obowiązkiem, z którym nie będziemy mieli większego problemu. Podejmując wysiłek opieki nad obłożnie chorym w domu należy przestrzegać zasady "ZZDD", która polega na:
1. Zapewnieniu potrzeby bezpieczeństwa i wsparcia psychicznego ze strony całej rodziny,
2. Zaspokojeniu potrzeb bio-psycho-społecznych i duchowych chorego,
3. Doborze technik rehabilitacyjnych i aktywności fizycznej odpowiednich do stanu zdrowia pacjenta,
4. Domowej opiece sprawowanej przez wykwalifikowany personel opiekuńczo-pielęgniarski.

Dla dobrej kondycji chorego, który ma kontakt z otoczeniem, ważne jest, aby czuł się pełnoprawnym członkiem rodziny. Jego bliscy nie powinni go izolować, powinni omawiać z nim istotne dla rodziny sprawy, planować urlopy, remonty i uroczystości, informować o sukcesach i kłopotach, zachęcać do podejmowania decyzji. Warto też nakłonić znajomych chorego, aby go odwiedzali (nawet by tylko poczytać książkę) oraz kontaktowali się telefonicznie lub przez internet. Zarówno chory w domu, jak i osoby wspierające go będą targane wieloma emocjami – często skrajnymi: od litości i nadmiernej czułości, po zniecierpliwienie i złość, które mogą się nawet przejawiać agresją. Jeśli obie strony nie radzą sobie z odczuciami, mogą skorzystać z pomocy psychologicznej. O psychologów i terapeutów, którzy pomogą zrozumieć i okiełznać uczucia, można dopytywać w szpitalu, rejonowej przychodni, organizacji pozarządowej działającej na rzecz osób z konkretnym schorzeniem lub niepełnosprawnością, ale także w parafii, kościele lub związku wyznaniowym, do którego należą chory i rodzina.