11 listopada
Państwo polskie istniało ponad 800 lat, kiedy osłabione zostało podzielone przez 3 silne państwa: Rosję, Prusy i Austrię. I tak trzykrotnie te państwa zabrały po części Polskiej ziemi, że już NIC nie zostało, Polska zniknęła z map – nazywamy to rozbiorami Polski. Ludzie – Polacy musieli teraz poddać się władzy poszczególnych krajów. Chciano, żeby Polacy zapomnieli o swoim kraju, mowie i o wszystkim, co polskie – mówimy że Polska utraciła niepodległość. Polska była pod zaborami 123 lata. Było w tym czasie wielu odważnych ludzi, którzy nie chcieli się pogodzić z tym, że ich kraj przestał istnieć i walczyli o to, aby go odzyskać. Jednym z nich był Józef Piłsudski. Miał jeden cel, zrobić wszystko, by Polska odzyskała niepodległość. Stworzył polskie wojsko – Legiony Polskie. Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości było procesem stopniowym. W 1914 roku wybuchła I wojna światowa, w której Polacy dzielnie walczyli. 11 listopada 1918 r. zawarto rozejmu w Compiègne, pieczętujący ostateczną klęskę Niemiec. Dzień wcześniej przybył do Warszawy Józef Piłsudski. W tych dwóch dniach, 10 i 11 listopada 1918, naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości, a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął kraj. Polacy ogłosili swoją niepodległość – Polska znowu zaczęła istnieć, a Józef Piłsudski stanął na czele polskiej armii. Nie oznaczało to jednak natychmiastowego pokoju. Przeciwnie, jeszcze ponad dwa lata polscy żołnierze walczyli o granice swojego państwa.
11 listopada jako Święto Niepodległości ustanowił przedwojenny rząd Polski. Władze II Rzeczypospolitej Polskiej chciały w ten sposób upamiętnić objęcie władzy w Warszawie przez Józefa Piłsudskiego. Święto Niepodległości zaczęto oficjalnie obchodzić 11 listopada 1937 roku. Warto jednak pamiętać, że obchody te odbyły się tylko przez kolejne dwa lata ze względu na wybuch II wojny światowej w 1939 roku. W 1945 roku zniesiono Święto Niepodległości. Ostatecznie przywrócono je dopiero w 1989 roku pod nazwą: Narodowe Święto Niepodległości.
Współcześnie, obchody Święta Niepodległości z udziałem najwyższych władz państwowych odbywają się na placu marsz. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Inne formy obchodów to: Biegi Niepodległości, wykłady i inscenizacje historyczne, koncerty patriotyczne czy parady-marsze ulicami miast.
102. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości będzie wyjątkowa ze względu na pandemię COVID-19 i związane z nią ograniczenia dotyczące m.in. gromadzenia się. Dlatego zamiast udziału w wielkich zgromadzeniach, w tym dniu wszyscy Polacy mogą włączyć się w świętowanie we własnych domach. 11 listopada w wielu oknach pojawiają się biało-czerwone flagi, które są znakiem integracji narodowej i pamięci o historii. Uroczystym obchodom towarzyszy odśpiewanie także hymnu państwowego. Mamy nadzieję, że za rok będziemy już świętować hucznie, radośnie i bez przeszkód, bo „Niepodległa” jest dla wszystkich.
Co to jest kokarda narodowa?
Kokarda narodowa, błędnie nazywana kotylionem, to rozetka, czyli wstążeczka stylizowana na kształt róży o biało-czerwonych barwach. Istotny jest układ kolorów tego symbolu polaków. Kokarda narodowa ma biały środek (serce) i czerwony otok. Noszona jest podczas świąt państwowych, a wpinana z lewej strony stroju.
polskie symbole narodowe:
godło Polski – Orzeł Biały w koronie na czerwonym tle
Orła Białego na czerwonym polu tarczy posiadała w swoim herbie dynastia Piastów, pierwszych władców Polski. Godło eksponowane jest podczas uroczystości państwowych, na ważnych dokumentach, pieczęciach, budynkach administracji państwowej (np. szkole). Wizerunek orła można zobaczyć na mundurach, polskich pieniądzach (złoty), herbach miast, odznaczeniach państwowych, granicach państwa, koszulkach sportowców reprezentujących Polskę.
biało-czerwona flaga
Barwy narodowe to połączenie kolorów w ściśle określonym porządku. Polski kolory to biel i czerwień. Kolor biały na naszej fladze reprezentuje Orła Białego polskiego godła, kolor czerwony zaś – czerwoną tarczę godła. Jeśli chodzi o symbolikę tych kolorów, to biel symbolizuje wodę, czyli czystość, natomiast czerwień symbolizuje ogień i krew, a tym samym odwagę i waleczność. Polską flagę należy nosić godnie i traktować z szacunkiem.
hymn „Mazurek Dąbrowskiego”
Od 1797 roku Pieśń Legionów Polskich we Włoszech była pieśnią patriotyczną, którą nazwano Mazurkiem Dąbrowskiego. W 1927 roku zatwierdzono tę pieśń jako hymn państwowy Rzeczpospolitej Polskiej. Zatwierdzona w Konstytucji oficjalna wersja naszego hymnu ma 4 zwrotki, refren i nieco różni się od oryginału Józefa Wybickiego. Hymn jest śpiewany podczas świąt państwowych, także w czasie ważnych uroczystości, akademii, apeli i imprez sportowych. Podczas śpiewania lub słuchania hymnu należy zachować powagę i spokój, przyjąć postawę stojącą (na baczność lub wyrażającą szacunek). Mężczyźni powinni zdjąć nakrycia głowy (poza wojskowymi).
POZNAJ TEKST I NUTY Mazurek Dąbrowskiego jest oficjalnym hymnem Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi o tym Rozdział I, art. 28, pkt 3. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 roku Z kolei Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 roku o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych (Dz.U. 1980 Nr 7 poz. 18), podaje jedyny obowiązujący tekst oraz zapis nutowy.
Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.
Marsz, marsz Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.
Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.
Marsz, marsz …
Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.
Marsz, marsz …
Już tam ojciec do swej Basi
Mówi zapłakany –
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.
Marsz, marsz …
