|
Co nam daje Pedagogika Marii Montessori?
|
Jak można to osiągnąć? |
|
Wszechstronny rozwój osobowości |
wrażliwe fazy - skupienie się na momentach krytycznych w rozwoju; dostosowanie programu do nabywania wiedzy, umiejętności i nawyków, najłatwiej przyswajalnych w danej fazie rozwoju polaryzacja uwagi - skoncentrowanie się na danym zadaniu i tylko na nim wolny wybór - dziecko samo decyduje o tym co chce robić, przy założeniu realizacji minimum programowego. |
|
Otwartość, tolerancję... |
Edukacja kosmiczna -uwrażliwienie na problemy świata. Dziecko spostrzega siebie jako część mikro i makro świata. klasy integracyjne - jest to integracja szeroko rozumiana, pozwalająca zetknąć się z wszelką różnorodnością ułatwiając kontakty z otaczającym światem |
Rozwój charakteru |
Poprzez pielęgnowanie roślinek (odpowiedzialność), rytuały codziennych czynności (systematyczność), lekcje ciszy (umiejętność koncentracji uwagi, poszanowanie dla innych ludzi), konspekty pracy domowej (planowanie) |
|
Efektywne przyswajanie wiedzy |
Poprzez wykorzystywanie nowatorskich rozwiązań w postaci materiałów dydaktycznych. |
|
Rozwój społeczny i emocjonalny |
systemy klasowe - przestrzeganie przez wszystkie dzieci w grupie zasad: odpowiedzialność, samodzielność, niezależność w działaniu (zapewnia to dzieciom poczucie bezpieczeństwa) systemy zajęciowe- zasady wykorzystywania konkretnych materiałów dydaktycznych, i praca z nimi (służą kształtowaniu innowacyjnej i kreatywnej pracy dzieci) system nauczyciel - dziecko - szacunek dla dziecka, uwzględnienie jego potencjalnych możliwości, wiara w jego kompetencje i dążność do uczenia się i rozwoju (wspieranie samodzielności i samorozwoju); system dziecko - dziecko - występuje tu zasada współpracy i obowiązuje ona w relacjach między dziećmi. |
|
Wzbudzanie twórczej postawy i ekspresji |
Wykorzystywanie artystycznych form w przeprowadzaniu zajęć. |
Maria Montessori sformułowała bardzo szczegółowe wskazówki dla pracy nauczyciela:
1. Nauczyciel ma przede wszystkim zadbać o ład i porządek wśród przedmiotów, dokładnie sprzątać otoczenie, troszczyć się o nie, tak aby wyglądało czyste i schludnie, ma usuwać skutki używania przedmiotów - załatać, wyreperować, odmalować, ma też pamiętać o wychowawczej roli ozdób i dekoracji.
2. Powinien nauczyć dzieci korzystania z przedmiotów, dokładnie pokazać jak przebiega ćwiczenie codziennych praktycznych umiejętności życiowych, powinien to zrobić serdecznie i starannie, tak aby dziecko mogło wybrać dowolny przedmiot z otoczenia i umiało zrobić z niego pożytek.
3. Nauczyciel ma być aktywny, kiedy wprowadza dziecko w związki z otoczeniem. Ma być pasywny, kiedy ta relacja już się nawiązała.
4. Powinien obserwować dzieci i zważać, by ich siły nie rozpraszały się nadaremnie, gdy któreś nie może znaleźć potrzebnego przedmiotu albo potrzebuje pomocy.
5. Musi spieszyć tam, dokąd go dziecko wzywa.
6. powinien słuchać i odpowiedzieć kiedy go o to poprosi.
7. Przede wszystkim powinien okazać szacunek dziecku wykonującemu pracę i nie przerywać mu.
8. Musi okazać szacunek dziecku, które popełnia błędy i nie poprawiać go.
9. Powinien okazać szacunek dziecku, które odpoczywa i przygląda się jak inni pracują; nie przeszkadzać mu, nie wołać i nie zmuszać do pracy.
10. Powinien jednak niestrudzenie próbować pomagać dziecku, które popełnia błędy, podsuwać przedmioty, które ono już raz odrzuciło. A osiągnie ten cel ożywiając otoczenie swoim milczeniem i swoją troskliwością; rozważnym milczeniem, łagodnym słowem, obecnością kogoś, kto kocha.
11. Nauczyciel musi dać odczuć swą obecność dziecku, które szuka, a skryć się przed tym , które znalazło.
12.Nauczyciel ma stanąć przy dziecku, które ukończyło wybraną pracę i twórczo wyczerpało swój zasób energii, i milcząc podać mu własną duszę jak duchowy przedmiot.)
Maria Montessori mówiła, że pedagoga ma ubywać, żeby dziecko wzrastało. Prawdą jest, że na początku kiedy dziecko jest małe to nauczyciel stale go instruuje, pomaga, uczy. Jednak ideałem staje się taka sytuacja aby w miarę upływu czasu dziecko stawało się coraz bardziej samodzielne, aktywne a nauczyciel bierny.
Sukcesem nauczyciela jest to, że dziecko osiąga niezależność, ma możliwość wolnego wyboru i spontanicznej aktywności. Następuje swoista zamiana miejsc pomiędzy dzieckiem i nauczycielem.
„Pomóż mi zrobić to samodzielnie”