Wraz z zakończeniem I wojny światowej w dniu 11 listopada 1918 r. niepodległość odzyskali także mieszkańcy Błaszek. Wiadomości o rozbrajaniu Niemców docierały do miasta z różnych stron przez połączenie telefoniczne, zlokalizowane w aptece Tadeusza Stojowskiego. Stąd w niewielkim składzie aptecznym gromadzili się najważniejsi obywatele miasta i okoliczni ziemianie, skupieni w szeregach Straży Obywatelskiej. Wczesnym rankiem 11 listopada błaszkowska placówka Polskiej Organizacji Wojskowej, dowodzona przez Mieczysława Karolaka rozbroiła 80 – osobowy oddział stacjonujących w miasteczku żołnierzy niemieckich, którzy bez większych oporów oddali Polakom broń, aby jak najszybciej wrócić do rodzinnych domów. Po rozbrojeniu Niemców peowiacy podjęli działania, mające zapewnić porządek. W pierwszym dniu wolności: „…wszędzie, na Rynku, na stacji, na szosie – straż trzymali chłopcy w opaskach, czasem uzbrojeni, najczęściej bez żadnej broni…”[1]. W trakcie wyzwalania Błaszek spod niemieckiej okupacji w szeregach lokalnej placówki Polskiej Organizacji Wojskowej walczyli m.in.: nauczyciel miejscowej szkoły Leon Sulwiński jako komendant lokalnych struktur organizacji oraz Kazimierz Janczewski, Florjan Jackowski, Wojciech Marcinkowski, Ignacy Marcinkowski, Jan Spaleniak, Radzikowski, Marian Wojciechowski, Józef Remelski, Roman Antczak, Bronisław Szczepankiewicz, Władysław Świeściak, Kazimierz Mniewski, Stefan Marszałek, Bryński, Wesołowski i Stefan Jerysz.
Tekst: Marek Król
Fot. Jan Kołodziejczyk zbiory prywatne
[1] M. Grodzicka, Wśród polskich pól przed laty. Wspomnienia, Konin 2000, s. 320.
